Ogród Botaniczny w Poznaniu powstał w 1925 roku z inicjatywy władz miasta, Uniwersytetu Poznańskiego oraz kuratorium szkolnego na obszarze dwa i pół hektara. Obszar ten powiększono o dziewięć hektarów w 1930 roku, gdzie utworzono dział Geografii Roślin, panoramę widokową oraz kwatery, w których prezentowano rośliny ozdobne. Po wojnie Uniwersytet Poznański przejął Ogród Botaniczny i uczynił go placówka naukowo – dydaktyczna i jest nią do dzisiaj. Co jakiś czas teren ogrodu był powiększany i obecnie wynosi ponad dwadzieścia jeden hektarów. W ogrodzie można zobaczyć około osiem tysięcy gatunków i odmian roślin, które rosną we wszystkich strefach klimatycznych. W latach 1930 – 36 powstał unikalny i największy, albowiem zajmuje dziewięć hektarów, dział Ogrodu, Dział Geografii Roślin, w którym rośliny są gromadzone w zależności od stref klimatycznych. W tym dziale jest około tysiąca ośmiuset gatunków drzew i krzewów. Na powierzchni dwóch hektarów natomiast jest Dział Ekologiczny, gdzie znajdują się rośliny rosnące na przykład na wydmach nadmorskich jak i śródlądowe, w lasach liściastych czy też gatunki łąkowe. Innym działem Ogrodu jest Alpinarium o powierzchni 0,6 ha, które posiada dziesięciometrową różnicę poziomów i zbudowany jest z około trzech tysięcy ton materiału skalnego. Są tu rośliny z Karpat, Półwyspu Pirenejskiego, Azji oraz rzadsze okazy ze środkowej Europy jak też z gór południowej półkuli.
Ogród Botaniczny – atrakcja Poznania
