Poznański Stary Rynek, który jest w kształcie kwadratu o boku stu czterdziestu metrów, otaczają uliczki, które krzyżują się pod kątem prostym. Niestety kamieniczki na rynku zostały zniszczone podczas drugiej wojny światowej a po jej zakończeniu zostały zrekonstruowane w stylu baroku i renesansu. Najważniejszym i dominującym budynkiem na staromiejskim rynku jest szesnastowieczny ratusz, który też jest budowlą renesansową. Budowla ta posiada trzykondygnacyjną loggię, którą wieńczy attyka z trzema wieżami. Najstarsze w tym budynku są wczesnogotyckie piwnice, które mają sklepienia krzyżowe i właśnie tutaj jest Muzeum Historii Miasta Poznania. Muzeum to zajmuje również reprezentacyjne sale pierwszego piętra z Salą Renesansową, zwaną również Wielką Sienią, która przykrywa sklepienie z 1555 roku. Stała ekspozycja tego muzeum jest Poznań i jego dzieje na przestrzeni wieków, począwszy od dziesiątego wieku, aż do zakończenia II wojny światowej czyli 1945 roku. Są tutaj obrazy, wyroby rzemiosła, fragmenty rzeźb oraz fragmenty architektoniczne. Stary Rynek przyciąga turystów zegar ratuszowy, który w południe oprócz wybijania godziny i hejnału prezentuje blaszane koziołki, które trykają się rogami. Z koziołkami wiąże się legenda, która mówi, że w czasie uczty, kiedy spłonął udziec sarni, kuchcik ukradł dwa koziołki, które miały udziec zastąpić, ale koziołki uciekły na wieżę i zadziwiły przybyłych gości trykając na gzymsie.
Poznański Stary Rynek i koziołki
